လယ္သမားႀကီးႏွင့္ ျမြီသူငယ္

တခုေသာေဆာင္ရာသီ၌ လယ္သမားႀကီးတဦးသည္ အလြန္ခ်မ္းအီးနီေသာ ရီခဲျပင္ထက္၌ ခြီလွ်က္၀ပ္နီေသာ ႃမြီငယ္တေကာင္အားတြိ႔လီ၏။ လယ္သမားႀကီးသည္ အလြန္သနားဂ႐ုနာ သက္ေရာက္လာၿပီး ႃမြီကိုေကာက္ယူကာ သူ၏အႏြီးထည္ေဆာင္း၀တ္အက်ႌအိပ္မွာ ထည့္ထားလိုက္၏။

လယ္သမားႀကီးကိုယ္ခႏၶာ၏ ႏြီးေထြးမႈ၊ ေဆာင္း၀တ္အက်ႌ၏ လီလံုမႈမ်ားေၾကာင့္ ႃမြီငယ္သည္ ျပန္လည္သက္၀င္လႈပ္ယွားလာ၏။ ႃမြီ႐ို႔၏သဘာ၀အေလွ်ာက္ လယ္သမားႀကီးအား ေပါက္ကိုက္လိုက္၏။ လယ္သမားႀကီး၏ ကိုယ္ခႏၶာတခုလံုး အဆိပ္ျပန္႔၀င္၍ ခ်က္ခ်င္ညိဳမဲ့လာ၏။ လယ္သမားႀကီးသည္ အလြန္ေၾကာက္စိတ္၀င္လာၿပီး သူ၏ထြက္သက္ႏွင့္အတူ ‘ရန္သူကို ခါးဗိုက္မွာထည့္၍ သနားဂ႐ုနာသက္မိျခင္းသည္ အလြန္မိုက္မဲလီစြ၊ မွားလီစြ’ ဟု ေအာ္ဟစ္ျမည္တြန္လ်က္ ေၾကာက္ႀကီးသာန္ဖက္က်ကာ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းလားရလီ၏။


Aesop fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
(Glada Hudik)

စားစီလိုေသာေစတနာ (၀ါ) ကျခည္သည္ေမ်ာက္မ်ား

အခါတပါး၌ နန္းတြင္းမင္းသားတဦးမွာ ေလ့က်င့္ပီးထားေသာ ေမ်ာက္တအုပ္ဟိ၏။ ထိုေမ်ာက္မ်ားသည္ လူမ်ားကဲ့သို႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ကျပတတ္၏။ ဆရာခိုင္းသမွ် လိုက္နာေဆာင္ရြက္တတ္၏။ အလွအပဆံုးေသာ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈကို ႏွစ္သက္တတ္ၾက၏၊ ဂုဏ္ယူတတ္ၾက၏။ တရြာ၀င္တရြာထြက္၊ တျမိဳ႕၀င္တျမိဳ႕ထြက္ ပြဲလန္းသဘင္ႀကီးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ထိ ကျပေဖ်ာ္ေျဖၾက၏။ ပရိတ္ႆတ္မ်ား၏ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ၊ လက္ခုပ္သံမ်ားျဖင့္ ခ်ီက်ဴးမႈမ်ိဳးစံုကို အျမဲပိုင္ဆိုင္ထားသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။

တရက္နိေသာအခါ ရြာတရြာ၌ ေမ်ာက္ဇာတ္သဘင္ႀကီးသည္ ရာမလကၡဏဇာတ္လမ္းကို ကျပနီစိုင္ အေခ်တေယာက္သည္ သူ၏ေဘာင္းဖီအိပ္ထဲက ပဲေတာင့္တဆုပ္ယူ၍ စားစီလိုေသာေစတနာျဖင့္ စင္ျမင့္ထက္သို႔ ေ၀းတင္လိုက္၏။ ပဲေတာက္မ်ားကိုျမင္ရေသာ ကျခည္သည္ေမ်ာက္မ်ားသည္ ဇာတ္ကရန္စိတ္မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ေမ်ာက္႐ို႕၏သဘာ၀အေလွ်ာက္ အငမ္းမရ (ဣေႃႏၵမရ) ပဲေတာင့္မ်ားကို လုယက္ေကာက္စားၾက၏။ ၀တ္စား ဆင္ယင္ထားေသာ ဇာတ္၀တ္တန္ဆာပလာမ်ားကို ဆြဲခၽြတ္ၾက၊ တေကာင္ႏွင့္တေကာင္ ပဲေတာင့္လုစားၾက၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားၾကႏွင့္ လူအုပ္ႀကီး၏ သေရာ္ရယ္ ရယ္သံမ်ားၾကား၌ ရာမလကၡဏဇာတ္၀င္ခန္းႀကီး မၿပီးမျပတ္ ဘ႐ုပ္သံုးဆယ္ျဖင့္ အဆံုးသတ္လိုက္ရ၏။

‘အရာရာတိုင္းသည္ သင္ထင္ျမင္ယူဆထားသည့္အတိုင္း အျမဲထာ၀ရမဟုတ္ေပ။’

Aesop fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

အမဲလိုက္ခြီးႏွင့္ယုန္သူငယ္

ေတာင္ကုန္တခု၌ အမဲလိုက္ခြီးတေကာင္သည္ ယုန္သူငယ္တေကာင္အား ေတာနီတရိစၦာန္အခ်င္းခ်င္း မိတ္ေဆြအျဖစ္ေနာက္ေယာင္ခံ အမဲလိုက္လာ၏။ သူ၏ခြ်န္ထက္ေသာ သြားမ်ားျဖင့္ တခ်က္တခ်က္ ငံုကိုက္လိုက္ ျပန္လႊတ္လိုက္ျဖင့္ မိတ္ေဆြခြီးတေကာင္ကဲ့သို႔ ေတာကဇာတ္လိုက္လာ၏။

ယုန္သူငယ္သည္ အမဲလိုက္ခြီး၏ ငံုကိုက္လိုက္ ျပန္လႊတ္လိုက္ လုပ္နီေသာ အေပ်ာ္ထမ္း ေတာကဇာတ္ခံနီရမႈဒါဏ္ကို မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လာ၍ ‘အေဆြ……အမဲလိုက္ခြီး၊ သင္သည္အကၽြႏု္ပ္အား ေတာကဇာတ္မည့္အစား သင္၏မူလဗီဇစိတ္ရင္းကို ေဖာ္ျပသင့္ပါ၏။ အကယ္၍သင္သည္ မိတ္ေဆြတဦးျဖစ္ပါက ပဇာေၾကာင္း အကၽြႏ္ုပ္ကို နာၾကင္ေအာင္ကိုက္ရပါသနည္း။ အကယ္၍သင္သည္ အကၽြႏု္ပ္၏ ရန္သူတဦးဆိုပါလွ်င္ (သို႔မဟုတ္) အကၽြႏု္ပ္သည္ ကိုယ္ပင္၏သားေကာင္တေကာင္ျဖစ္နီပါလွ်င္ ပဇာေၾကာင္း ဂ်ီေခ်တေကာင္ကဲ့သို႔ အကၽြႏု္ပ္အား မကိုက္ျဖတ္ပါသနည္း။ မိတ္ေဆြသေယာင္ေယာင္ကဲ့သို႔ ရက္စက္ယုတ္မာျခင္းသည္ ရန္သူတေယာက္၏ရက္စက္ယုတ္မာမႈထက္ ဆိုး၀ါးစြာ နာၾကင္ခံစားရပါ၏။’ ဟု ျပတ္သားစြာ မီးခြန္းထုတ္လိုက္၏။

အကယ္၍ သင္သည္ တစံုတေယာက္အား ယံုၾကည္မႈဟိျခင္း၊ မဟိျခင္းကို သဲသဲကြဲကြဲ မိမိကိုယ္ကိုမိမိမသိလွ်င္ မည္သူကိုမွ မိတ္ေဆြအျဖစ္ မယံုၾကည္ပါႏွင့္။

Aesop Stories
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

သမင္မႏွင့္ျခေသၤ့ဖို

တရံေရာအခါ ျမႇားဒါဏ္ရာရနီေသာ သမင္မတေကာင္သည္ မုတ္ဆိုး၏အႏၵရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ တဟုန္းထိုးထြက္ၿပီးလီ၏။ အႏၵရာယ္မွလြတ္ေျမာက္လိုေသာ သမင္မသည္ ၿပီးလႊားနီယင္း ေက်ာက္ဂူတခုထဲသို႔ ၀င္ပုန္းေအာင္းနီလိုက္၏။ သမင္မသည္ မုတ္ဆိုး၏အႏၵရယ္မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးဟုထင္မွတ္လ်က္ ေက်ာက္ဂူထဲ၀ပ္၍ ျမႇားဒါဏ္ရာကို လွ်ာျဖင့္ယက္နီယင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဂူေအာင္းက်က္စားနီေသာ ျခေသၤ့ဖိုႀကီးသည္ သမင္မ၏ဂုတ္ဆက္ကို ႐ုတ္တရက္ခ်ဳပ္ကိုက္ထားလိုက္၏။ ျခေသၤ့ဖိုႀကီး သမင္မ၏ဂုတ္ဆက္ကို မျဖဳတ္တမ္းခ်ဳပ္ကိုက္ထားနီစိုင္ ‘ဒုဏၡတရားက အကၽြႏု္ပ္သာျဖစ္ပါ၏။ မုတ္ဆိုး၏အႏၵရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္လိုျခင္းျငႇာ ေက်ာက္ဂူထဲ၀င္ၿပီးခါမွ ျခေသၤ့ဖို၏ စားပြဲခုန္ထက္က အဟာရျပည္စံုေသာ ဟင္းလွ်ာျဖစ္ရပါ၏’ ဟု ျမည္တြန္ၿပီး ဘ၀နိဂုဏ္းခ်ဳပ္ရလီ၏။

‘အႏၵရာယ္တခုမွလြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ ေနာက္ထပ္အႏၵရာယ္တခု၏ သားေကာင္မျဖစ္စီရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါ၏’

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ခြီးသူငယ္ႏွင့္ ဂုန္းသႀကဲ

ခြီးသူငယ္တေကာင္သည္ ၾကက္ဥအလြန္ၾကစ္တတ္၏။ ၾကက္ဥစားရမွ စိတ္ေက်နပ္တတ္သည့္ အေလ့အထဟိ၏။ တရက္ေသာအခါ အႆျပာ၊ ဂုန္းေကာက္ေရာင္းစားေသာ ဆင္းရဲသားအိမ္ ေမာင္းကာစြမ္းေအာက္၌ ဂုန္းသႀကဲတလံုးက်နီ၏။ ခြီးသူငယ္သည္ ထိုဂုန္းသႀကဲကိုျမင္ေသာအခါ အလြန္ေပ်ာ္လား၏။ သူ၏ပါးစပ္ကို အက်ယ္ဆံုးဖြင့္လိုက္ၿပီး အာေလာက္က် အားရပါးရ မ်ိဳခ်လိုက္၏။

မ်ားမၾကာခင္ ခြီးသူငယ္သည္ အႀကီးအက်ယ္ ၀မ္းခဲ၊ ၀မ္းၾကင့္လာ၏။ ၀မ္းခဲ၀မ္းၾကင့္ေ၀ဒနာကိုခံစားယင္း ေညာင္ျမစ္ၾကား၌ ၀ပ္လွ်က္ ‘လံုး၀ိုင္းေသာအရာတိုင္း ၾကက္ဥလို႔ထင္မွတ္ျခင္းသည္ အလြန္မိုက္မဲ့ေသာ စိတ္ကူးစိတ္သန္းျဖစ္၏’ ဟု စိတ္၌ထင္မွတ္မိ၏။ ခြီးသူငယ္သည္ ၀မ္းခဲ၀မ္းၾကင့္ေရာဂါျဖင့္ ေညာင္ျမစ္ၾကား၌ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းရလီ၏။

ေတြးေတာဆင္ျခင္ျခင္း၊ သံုးသပ္ျခင္းမဟိဘဲ စိတ္ကူးအထင္အတိုင္း လုပ္ေသာသူသည္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အႏၵရာယ္ႀကီးႏွင့္ရင္ဆိုင္ရ၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ခြီးအိမ္

အလြန္အီးေသာ ေဆာင္းရာသီတခု၌ ခြီးေခ်တေကာင္သည္ အအီးဒါဏ္ကိုခုခံႏိုင္ရန္ အိမ္ငယ္တေဆာင္ေဆာက္ရန္ ရည္ရြယ္လိုက္၏။ လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကို စုေဆာင္လီ၏။

ပစၥည္းကရိယာမ်ား စုေဆာင္းနီယင္း ပူျပင္းေျခာက္သြိ႔ေသာ ႏြီရာသီသို႔ျပန္ေရာက္လာ၏။ ခြီးေခ်သည္ ခြီး႐ို႕၏သဘာ၀အေလွ်ာက္ ရမ္းေပါက္လီခံ၍ ၿခီဆန္႔လက္ဆန္႔ နီရာအႏွံ႔လိုက္အိပ္တတ္ေလ့ဟိ၏။ ‘ေအေလာက္ေကာင္းေသာ ရာသီဥတုမွာ ဇာအိမ္ေဆာက္စရာ လိုသိမ့္ေလ‘ ဟု အိပ္ရာမွွ ႏိုးထလာတိုင္း သူကိုယ္သူ မီးခြန္းထုတ္ေလဟိ၏။ `မလိုအပ္ေသာအရာကို ဆက္လုပ္နီျခင္းသည္ အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းတီးနီျခင္းသာျဖစ္၏‘ ဟုလည္းဆိုလိုက္၏။

ရာသီဥတု၏ ေျပာင္လွဲ႔မႈေၾကာင့္ မိုးဥတုသည္ အလွည့္က်၀င္ေရာက္လာ၏။ ခြီးေခ်သည္ မိုးရီစိုစြပ္ျခင္း၊ ပထ၀ီၿမီႀကီးမ်ားစြပ္စို၍ အိပ္စရာနီရာမဟိျခင္း၊ လီအီးတိုက္ခပ္မႈဒါဏ္မ်ားကို မခုခံႏိုင္၍ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ကပ္ခိုရန္ဆိုက္ေရာက္လာ၏။ ေက်ာင္းအိပ္၊ ေက်ာင္းစား၊ ေက်ာင္းနီခြီးငယ္မ်ားက ‘ခြီးငပ်င္း…နီရာအတည္တက်လည္းမဟိ၊ ရြင့္ဂ်ာ…ငပ်င္း၊ ေဂါင္း…ေဂါင္း…ေဂါင္း..။‘ ေဟာင္၍ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾက၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

စားဖိုမႈးႏွင့္ ခြီးသူငယ္

အခါတပါး၌ သန္းႂကြယ္သေ႒းတဦးသည္ အလြန္ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေသာ ပြဲလန္းသဘင္တခု က်င္းပလီ၏။ ထိုပြဲလန္းသဘင္သို႔ သူ၏မိတ္ေဆြငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ ဂုဏ္ရည္တူ သေ႒းႀကီးမ်ားကိုလည္း ဖိတ္ၾကားထား၏။ သန္းႂကြယ္သေ႒းႀကီး၌ အလြန္လိမ္မာပါးနပ္ေသာ၊ သခင္အလိုက်သစၥာေစာင့္ထိမ္းေသာ ခြီးငယ္တေကာင္ဟိ၏။

ထိုခြီးငယ္ကလည္း စားႂကြင္းေသာက္က်န္မ်ားအား လာေရာက္စားေသာက္ၾကည္ရန္ သူ၏မိတ္ေဆြ ခြီးသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဖိတ္ၾကားထား၏။ သူ၏မိတ္ေဆြခြီးသူငယ္မ်ားအားလံုး စားႂကြင္းေသာက္က်န္းမ်ား စားေသာက္ရန္ စြန္႔ပစ္ရာဘယ္လက္ေခါင္ေနာက္သို႔ စု႐ံုးလာၾက၏။

ခြီးသူငယ္သည္ ဘယ္လက္ေခါင္ျပတင္းေပါက္မွေပ်ာ၍ စု႐ံုးနီၾကေသာသူ၏ ခြီးသူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ‘ကိုယ္ပင္႐ို႕၏ႂကြေရာက္လာျခင္းကို အလြန္၀မ္းေျမာက္စြာ ၾကိဳဆိုပါ၏။ ေအနိသည္ အကၽြႏု္ပ္အတြက္ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာနိထူးနိျမတ္ ျဖစ္ပါ၏။ မ်ားမၾကာခင္ စားႂကြင္းေသာက္က်န္မ်ားကို ေအာက္သို႔ေ၀းပစ္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ မိတ္ေဆြအေပါင္း႐ို႕ အားရပါးရသံုးေဆာင္ၾကပါ’ ဟုသူ၏ပိတံုးကိုလႈပ္ယမ္း၍ ႄကြား၀ါစြာ ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ ခြီးငယ္သည္ေလာင္ပြန္း၊ အိုး၊ ခြက္မ်ား၌တင္က်န္နီေသာ စားႂကြင္း ေသာက္က်န္မ်ားအား ေလာဘတႀကီးက်ဳံးစားလီ၏။

ေလာင္ပြန္း၊ အိုး၊ ခြက္မ်ား၌ ခြီးၿခီရာမ်ား က်ား၍ေပၚနီသည္ကို ျမင္ရေသာစားဖိုမႈးသည္ အလြန္ေဒါသထြက္လာ၏။ ျပတင္းေပါက္နားက ပိတံုးတလႈပ္လႈပ္က်ဳံးစားနီေသာ ခြီးငယ္ကို စားဖိုမႈးသည္ ၿခီဖေႏွာင့္ျဖင့္ ေဘးစကိုေက်ာက္ခ်လိုက္၏။ ခြီးငယ္သည္ ပထ၀ီၿမီႀကီးသို႔ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထလာေအာင္ ျပဳတ္က်လားရ၏။ သူအလြန္နာၾကင္လားၿပီး တဂိန္ဂိန္ျမည္လွ်က္၊ က်ီးေထာက္က်ီးေထာက္ျဖင့္ အိမ္ေျဂာက္သို႔၀င္လားလီ၏။ သူ၏ခြီးမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား အနားသို႔၀ိုင္းအံုလာၾကၿပီး ‘ဇာပိုင္လဲ…..အေဆြ၊ စားရေသာက္ရ ေကာင္းယင့္လား၊ အရသာတြိယင့္လား’ ဟု မီးျမန္းၾက၏။ ခြီးသူငယ္သည္ မရွက္မ်က္ႏွာျဖင့္ ‘၀ိုင္ေသာက္စြာ ေကာင္းေကာင္းမ်ားလားေရ၊ တခုကိုလည္းမမွတ္မိလိုက္ဗ်ာ။ ျပတင္းေပါက္က ျပဳတ္က်လားစြာကုိေတာင္ မသိလိုက္….အေဆြ’ ဟု ျပန္ေျဖလိုက္၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ခြီး၊ ၾကက္ဖက္ႀကီးႏွင့္ ေတာခြီး

ရွိသေရာအခါ ၾကက္ဖက္ႀကီးတေကာင္ႏွင့္ ခြီးတေကာင္သည္ အလြန္ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾက၏။ တရက္ေသာအခါ ခြီးႏွင့္ၾကက္ဖက္ႀကီး႐ို႕ ခရီးလားရန္ သေဘာတူလိုက္ၾက၏။ ခရီးလမ္းတခု၌ နီေမွာင္လာ၍ ထူထပ္ေသာေတာအုပ္ႀကီးတခု၌ ညဥ့္အိပ္ၾက၏။ ၾကက္ဖက္ႀကီးသည္ သစ္ပင္ျမင့္ထက္တက္၍ သစ္ကိုင္းတခုမွာ အိပ္ရာယူလိုက္၏။ ၾကက္ဖက္ႀကီး၏မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ခြီးသည္ ၄င္းသစ္ပင္၏ အေခါင္း၌ ၀င္အိပ္လိုက္၏။ မိုးလင္းအာ႐ံုေရာင္နီသန္းလာေသာအခါ ၾကက္႐ို႕၏သဘ၀အေလွ်ာက္ ၾကက္ဖက္ႀကီးသည္ “အီကရီး……အီး…၊ အီကရီး……အီး…၊ အီကရီး……အီး…” ဟု သံုးႀကိမ္က်ယ္ေလာင္စြာတြန္လိုက္၏။

ထိုၾကက္တြန္သံကိုၾကားရေသာ ေတာခြီးတေကာင္သည္ ၾကက္ဖက္ႀကီးႏွင့္ခြီး႐ို႕အိပ္နီေသာ သစ္ပင္ေအာက္သို႔ ေရာက္လာ၏။ ေတာခြီးသည္ ၾကက္ဖက္ႀကီးအား စားခ်င္လြန္၍ လွ်ာရည္သိမ္းနီ၏။ “ေအေလာက္သာယာ နာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အသံပိုင္သွ်င္ အေဆြၾကက္ဖက္ႀကီးအား အာ႐ံုဦးေရာင္နီေအာက္၌ ဆႏၵျပင္းျပစြာ အေဆြခင္ပြန္း လုပ္ခ်င္၍ ေအသစ္ပင္ေအာက္သို႔ အကၽြႏု္ပ္လာရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္၊ လိုင္ခ်င္းဖက္၍ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ပြဲလမ္းသဘင္က်င္းပကတ္မည္ အေဆြၾကက္ဖက္ႀကီး၊ ဆင္းလာလတ္ပါ။” ဟု ေတာခြီးသည္ မာယာပရိယာယ္ႄကြယ္စြာဆြဲေဆာင္ေခၚခ်လိုက္၏။

ၾကက္ဖက္ႀကီးသည္ ေတာခြီး၏ ၾကြယ္၀ေသာပရိယာယ္ကို သံသျဖစ္မိ၏။ အေဆြေတာခြီး ကိုယ္ပင္၏ ေဖာ္ရြယ္ေသာေစတနာအား အကၽြႏု္ပ္အသိအမွတ္ျပဳပါ၏။ ေအေလာက္လွပေသာ အာ႐ံုဦးေရာင္နီေအာက္မွာ အေဆြေတာခြီးႏွင့္ မိတ္ေဆြျပဳရျခင္းကား အလြန္မဂၤလာဟိပါ၏။ အကၽြႏု္ပ္ေအာက္သို႔ဆင္းလာႏိုင္ရန္ သစ္ပင္ေအာက္၌အိပ္နီေသာ အကၽြႏု္ပ္၏ ကူလီအားႏႈိးလိုက္ပါ။ သူသည္ သစ္ပင္ၿခီရင္းက သစ္ေခါင္းမွာအိပ္နီပါ၏။ သူလည္းအကၽြႏု္ပ္ကဲ့သို႔ အလြန္စိတ္သေဘာထားေကာင္းပါ၏။” ဟု နား၀င္ခ်ိဳေသာ စကားကို ျပန္ဆိုလိုက္၏။

ေတာခြီးသည္ သစ္ပင္ေအာက္မွ သစ္ေခါင္းနားသို႔ကပ္လာေသာအခါ ခြီးသည္ခုန္၍ ဂုတ္ဆက္ကို ကိုက္ဖမ္းလိုက္ၿပီး၊ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ရိကၡာအျဖစ္ျဖည့္စြက္လိုက္၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

စဥၵရားမင္းခြာႏွင့္က်ီးကန္း

တရံေရာအခါ စဥၵရားမင္းခြာတေကာင္သည္ လႈိင္ဂူတခု၌ ပိတ္ေလွာင္မိျခင္းခံရလီ၏။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာေသာအခါ သူသည္သူဥမ်ားမွ ေပါက္ပြားလာေသာ စဥၵရားမင္းခြာငယ္မ်ားအား “ငါ႐ို႕ခြာအမ်ိဳးအႏြယ္သည္ ႐ုပ္ရည္အားျဖင့္ အလြန္လွပ၏။ အမ်ားသူတကာ ခ်စ္ခင္ေလးစာမႈကိုရဟိ၏။ ငွက္တကာငွက္ထဲမွာ ခ်စ္စႏုိးငွက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံရ၏။ လူ႔ရပ္လူူ႔ျပည္အား သာယာေသာ သဘာာ၀ပါတ္၀န္းက်င္ကို ျဖစ္ထြန္းစီ၏။ ထို႔ေၾကာင္ ရခိုင္ဘုရင္စဥၵရားမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ ငါ႐ို႕ခြာအမ်ိဳးအႏြယ္ကို ဖီးမ့ဲပီးခသည့္နိကစ၍ လူ႔ေလာကတခုလံုးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးငွက္အျဖစ္ ေခၚ၀ါတင္စားၾက၏။” ဟု နိစိုင္ရက္ဆက္ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႄကြားစြာ ေျပာျပနီ၏။

ထိုစဥၵရားမင္းခြာ၏ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႄကြားေျပာဆိုသံကိုၾကားရေသာ က်ီးကန္းသည္ “ခ်စ္စြာေသာ အေဆြစဥၵရားမင္းခြာ အခိ်န္ကာလႏွင့္ မသင့္ေလွ်ာ္ေသာ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႄကြားမႈကို ရပ္နားလိုက္ပါ။ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အေဆြ၏မိသားႏွင့္အတူ ႀကီးမားေသာ ေသာကေ၀ဒနာကိုခံစားယင္း အေဆြ၏မိသားစု၀င္ စဥၵရားမင္းခြာငယ္မ်ားအား ဤေထာင္တြင္း၌ ပိတ္ဆို႔ျခင္းခံရမႈကို ဆက္လက္တြိျမင္နီရပါလိမၼည္။ အတိတ္ကအျဖစ္အပ်က္ကို ပီတိခံႄကြား၀ါနီမည္အစား လက္ဟိလုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ျခင္းျဖင့္ အတိုင္းအဆမဲ့လြတ္လပ္မႈ အာကာသဟင္းလင္းျပင္၌ အေဆြ၏ ေနာင္လာေနာင္သားမ်ား လြတ္လပ္စြာပ်ံသန္း ေပ်ာ္ပါနီမႈကို တြိျမင္ရပါလိမၼည္။” ဟု ေျပာဆို၍ လႈိုင္ဂူနားမွ ပ်ံထြက္လား၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

၀ံလက္ႏွင္ျမွား

တရက္ေသာအခါ ျမွားပစ္သံကိုၾကားရေသာ ၀ံလက္ငွက္ႀကီးတေကာင္သည္ ျပင္းထန္ေသာလီထုကိုျဖတ္၍ အာကာသဟင္းလင္းျပင္ထက္ တဟုန္ထိုးပ်ံတက္လီ၏။ သီေလာက္ေသာဒါဏ္ရာေ၀ဒနာကို ခံစားနီရ၏။

၀ံလက္ငွက္ႀကီးသည္ ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ပထ၀ီၿမီႀကီးသို႔ တျဖည္းျဖည္းပ်ံ၀ဲ ဆင္းသက္လာ၏။ ျမွားဒါဏ္ရာမွ သြီးမ်ားယိုထြက္စီးဆင္းနီ၏။

ပ်ံ၀ဲဆင္းသက္လာယင္း ျမွားဒါဏ္ရွာႏွင့္ျမွားကို တခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။ ျမွားတံ႐ိုး၌ တန္းဆာဆင္ထားေသာ ငွက္မႊီးမ်ားမွာ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာမွ ငွက္မႊီးညွင္းမ်ားျဖစ္နီသည္ကို တြိလိုက္ရ၍ “အုိ…..ငါ့ကိုယ္ခႏၶာက ငွက္ေတာင္မႊီးညွင္း၊ ငါ့ရင္တြင္းကိုထိုးေဖါက္၊ ငါ့အသက္ကိုေပ်ာက္စီပါ၏လား” ၀ံလက္ငွက္ႀကီး ေနာင္တႀကီးစြာ ရလီ၏။

မိမိ၏ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ရန္သူထံသို႔စြန္႔ႀကဲျခင္းသည္ မိမိအားက်ဆံုးစီ၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ပုရြက္ဆိတ္ႏွင့္စဥၵရားမင္းခြာ

ပုရြက္ဆိတ္တေကာင္သည္ ရီေသာက္ရန္ေခ်ာင္းကမ္းနားတခုသို႔ ထြက္လာ၏။ သူသည္ၿခီေလွ်ာ္၍ ေခ်ာင္းထဲသို႔ လိမ့္က်လားၿပီး ေခ်ာင္းေၾကာတေလွ်ာက္ ေမွ်ာပါလာ၏။ ပုရြက္ဆိတ္သည္ လႈိင္းလံုးမ်ားၾကား နစ္ျမဳတ္လိုက္၊ ျပန္ေပၚလိုက္ႏွင့္ သူ၏အသက္ကို ကယ္တင္ရန္ ႐ုန္းကန္နီရ၏။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေသာစဥၵရားမင္းခြာသည္ အလြန္သနားလာမိ၍ သစ္ခက္ငယ္တခုကို ပုရြက္ဆိတ္အနားသို႔ ပစ္ခ်လိုက္၏။ သစ္ခက္ငယ္အား ကပ္ခိုလ်က္ ပုရြက္ဆိတ္သည္ ေခ်ာင္းတဖက္ကမ္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ခလီ၏။

မ်ားမၾကာခင္ ေခ်ာင္းကမ္းနားတ၀ိုက္ က်င္လည္က်က္စားနီေသာ စဥၵရားမင္းခြာအား မုတ္ဆိုးႀကီးတဦးသည္ လီသနပ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ရန္ ခ်ိန္ရြယ္နီသည္ကို ပုရြက္ဆိတ္တြိျမင္လီ၏။ ပုရြက္ဆိတ္ငယ္သည္ မုတ္ဆိုးၿခီဖေႏွာင့္ကို ကိုက္လိုက္ေသာအခါ မုတ္ဆိုး၏ပစ္မွတ္လြဲ၍ စဥၵရားမင္းခြာ အသက္သီေဘးအႏၲရာယ္မွ လြတ္ကင္းရလီ၏။

မျဖစ္စေလာက္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးသည္လည္း ဧရာမႀကီးမားေသာ ေကာင္းက်ိဳးကိုျဖစ္ထြန္းစီ၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

လင္းလွ်ဴ၊ ေ၀လငါးႏွင့္ ငါးသေလာက္

တရံေရာအခါ လင္းလွ်ဴႏွင့္ ေ၀လငါးမ်ားၾကား၌ ျပင္းထန္ေသာစစ္ပြဲတခုျဖစ္ပြား၏။ စစ္ပြဲအသွ်ိန္အဟုန္ ျပင္းထန္လာေသာအခါ ငါးသေလာက္တေကာင္သည္ လႈိင္းလံုးႀကီးမ်ားၾကားမွ ခုန္ထြက္လာၿပီး “ကိုယ္ပင္႐ို႕၏ စစ္ပြဲေၾကာင္း အျပစ္မဲ့ျပည္သူမ်ား အဆမတန္သီႀကီပ်က္စီး၊ ဆံုးယႈံးၾကရပါ၏။ ျပည္သူ႐ို႕ပိုင္ဆိုင္ေသာ အိုးအိမ္လယ္ယာမ်ားလည္း ပ်က္စီးၾကရကုန္၏။ အကယ္၍ ကိုယ္ပင္႐ို႕ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ရာ အကၽြႏု္ပ္အား ခုန္ထိုင္လူႀကီးအျဖစ္လက္ခံပါမည္ဆိုလွ်င္ သင္႐ို႕၏ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ အကၽြႏ္ုပ္ေဆာင္ရြက္ပီးပါမည္။” ဟု ကတိစကား ဆိုလိုက္၏။

“အကၽြႏု္ပ္႐ို႕စစ္ပြဲ၌ အသင္ငါးသေလာက္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ၾကား၀င္ ေဆာင္ရြက္မည္ကို လက္ခံမည့္အစား ေအစစ္ပြဲအတြင္း တဖက္ႏွင့္တဖက္ အမ်ိဳးျပံဳးေအာင္ ဆက္တိုက္ပါမည္ အေဆြငါးသေလာက္ႀကီး။” ဟု လင္းလွ်ဴႏွင့္ ေ၀လငါးမ်ားက တၿပိဳင္တည္း ျပန္ေျဖလိုက္၏။

ကိုယ္နန္႔မဆိုင္ေက ေဘးထိုင္ပါ။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ႏြားေကာင္ပုတ္ႏွင့္ခြီးသင္းအုပ္

အယင့္အယင္ေခါက္ကခါ ခြီးသင္းတအုပ္သည္ ျမစ္ကမ္းနားတခုသို႔ေရာက္လာၾက၏။ ျမစ္ေၾကာတေလွ်ာက္ေမွ်ာပါလာေသာ ႏြားေကာင္ပုတ္တေကာင္ကိုျမင္ေသာအခါ ခြီးမ်ားသည္ လွ်ာရည္သိမ္းလာၾက၏။ အလြန္စားခ်င္လာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ႏြားေကာင္ပုတ္အား လွမ္းစားရန္ကား မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ႏြားေကာင္ပုတ္ကိုစားႏိုင္ရန္ ခြီးအုပ္ႀကီးသည္ အစည္းအေ၀းတခုလုပ္ၾကလီ၏။ အစည္းအေ၀း၌ ျမစ္တခုလံုးဟိေသာ ရီကိုေသာက္ပစ္မွ ႏြားေကာင္ပုတ္ကို အလြယ္တကူစားရႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူၾကလီ၏။

ျမစ္ရီမခမ္းဘဲ သူ႐ို႕၏၀မ္းမ်ားေပါက္ကြဲလုမတတ္ျဖစ္လ်က္ ျမစ္ကမ္းထံုး၌ ဘုန္းဘုန္းလဲက်ၾကလီ၏။

မျဖစ္ႏိုင္စြာကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ မႀကိဳးစားပါႏွင့္

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ခြီးႏွင့္၀ံပုလယ္

ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး၍ ပိန္ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ျဖစ္နီေသာ ၀ံပုလြယ္တေကာင္သည္ ျမင္းအုပ္တခုအနားသို႔ အမဲလိုက္ရန္ ေရာက္လာ၏။ ျမင္းအုပ္ထဲသို႔ေခ်ာင္း၍ ၀င္လာေသာအခါ ျမင္းေစာင့္ခြီးက “အို……အစ္ကိုႀကီး” ခ်စ္စြာေသာစကားသံျဖင့္ လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး “အကၽြႏ္ုပ္႐ို႕ကား အဖညီအစ္ကိုသားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကပါ၏။ မေသခ်ာမေရရာေသာေလာကျဖင့္ ဘ၀နိဂုဏ္းခ်ဳပ္ရမည့္အစား၊ ပဇာေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္ကဲ့သို႔ အလုပ္တခုခု မလုပ္ႏိုင္ပါသနည္း။ အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူတူအလုပ္လုပ္ပါက ပံုမွန္အစားအစာ စားေသာက္ရပါမည္။ အိပ္ရာေကာင္း၌လည္း အိပ္စက္ရပါမည္” ဟုအၾကံျပဳဆြဲေဆာင္လိုက္၏။

“အကယ္၍ နီရာေကာင္း၊ အလုပ္ေကာင္းရာရမည္ဆိုပါက အကၽြႏ္ုပ္ ညီေတာ္ေမာင္ႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါ၏” ဟု ၀ံပုလြယ္စိတ္၀င္စားစြာ ျပန္ေျဖလိုက္၏

“အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူလိုက္လတ္ပါ။ အကၽြႏ္ုပ္၏သခင္သည္ အလြန္စိတ္ေကာင္းပါ၏။ အစ္ကိုႀကီးရာ အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ ႐ိုးသားစြာအလုပ္လုပ္လိုပါက အလြယ္တကူရႏိုင္ပါ၏” ဟု ပီယ၀ါစာစကားဆိုလိုက္၏။

၀ံပုလြယ္ႏွင့္ခြီးညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္ အလုပ္ေလွ်ာက္ရန္ ၿမိဳ႕ထက္သို႔တက္လာ၏။ လမ္းခုလပ္၌ ၀ံပုလြယ္သည္ ညီျဖစ္သူခြီးငယ္၏ လိုင္ပင္းကိုသတိထား စိုက္ၾကည့္မိ၏။ အမႊီးအမွ်င္မ်ားကၽြတ္က်လွ်က္ အနာဖီး၀ပ္၍ အသားပို႔တက္နီေသာဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္မ်ားကို တြိလိုက္ရေသာအခါ “ညီေတာ္ေမာင္၏ လိုင္ပင္းက ပဇာေၾကာင္း အနာဖီးတေသာေသာႏွင့္ အသားပို႔တက္နီရပါသနည္း” ဟု စံုစမ္းမီးျမန္းလိုက္၏။

“အို……အစ္ကိုႀကီး… ေအခ်င့္ကား တခုလည္းမဟုတ္ပါ။ အကၽြႏ္ုပ္၏ သခင္က အကၽြႏ္ုပ္အိပ္ရာ၀င္တိုင္း ႀကိဳးျဖင့္ခ်ိဳင္ေႏွာင္ထားရန္ လိုင္ပတ္စည္းထားေသာ အရွာျဖစ္ပါ၏။ မ်ားမၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္လည္း ယားက်ိက်ိအမာရြက္မ်ားကို ဆက္ခံခါနီးနီပါ၏။” ဟု ခြီးငယ္သည္ မရိတရိျပံဳးလွ်က္ ျပန္ေျဖလိုက္၏။

“ေအေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါ၏။ မစခင္ မဂၤလာဟိစြာျဖင့္ လမ္းခြဲလိုက္ကတ္ပါမည္ သခင္ႀကီးညီေတာ္ေမာင္” ဟုေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ ၀ံပုလြယ္သည္ လမ္းခြဲထြက္လားလီ၏။

၀ၿဖိဳးေသာေကၽြးကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အသက္ရွင္နီရျခင္းထက္ လြတ္လပ္စြာဘ၀ကို ႐ံုးကန္ရျခင္းက ပိုမြန္ျမတ္၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ခြီးတအုပ္နွင့္ေတာခြီးတေကာင္

တရက္ေသာအခါ ခြီးတအုပ္သည္ ျခေသၤ့ႀကီးအရီတခုကို တြိၾကလီ၏။ ခြီးအုပ္ႀကီးအလြန္ေပ်ာ္လား၏။ သူ႐ို႕၏ထက္ျမက္ေသာ သြားစြယ္သြားေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ျခေသၤ့ႀကီးအရီအား တစစီကိုက္စားနီၾက၏။ ထိုတြင္ ေကာက္က်စ္ေသာ ေတာခြီးတေကာင္သည္လည္း ထိုခြီးအုပ္ႀကီးနားသို႔ ေရာက္လာ၏။ ေတာခြီးသည္ ျခေသၤ့အရီးကို စားခ်င္လြန္း၍ လွ်ာရည္ယိုလွ်က္ အနီအနားတ၀ိုက္ မႊိပါတ္လားနီ၏။

“အေဆြခြီးအေပါင္း႐ို႕၊ အကယ္၍ ျခေသၤ့ႀကီးရာ အသက္ရွင္ဟိနီခပါလွ်င္ ျခေသၤ့ႀကီး၏ၿခီသည္း လက္သည္းမ်ားသည္ သင္႐ို႕၏သြားစြယ္သြားေခ်ာင္းမ်ားထက္ ထက္ျမက္သန္မာသည္ကို အေဆြ႐ို႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ တြိၾကရမည္မွာ ေသခွ်ာပါ၏။” ေတာခြီးသည္ ယိ့သဲ့သဲ့ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္၏။


လူတေယာက္အား ေဂ်ာက္တြင္းသို႔ တိုးခ်ရန္ကားအလြန္လြယ္လွပါ၏။ သို႔ေသာ္ ေဂ်ာက္တြင္းမွ ကယ္တင္ရန္ကား အလြန္ခက္ခဲ၏။


Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

လီနတ္သားႏွင့္နီနတ္သား

လီနတ္သားႏွင့္နီနတ္သား႐ို႕သည္ မၾကာမၾကာ ျငင္းခုန္ခိုက္ရန္ပြားေလ့ဟိ၏။ တရက္ေသာအခါ နီနတ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္၏အတိုင္းအဆမဲ့ ပူျပင္းေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ ဤကမၻာႀကီးအား ေျခာက္သိြလားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္သည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုလိုက္၏။ လီနတ္သားကလည္း အယွံဳးမခံ ကၽြႏ္ုပ္၏ တန္ခိုးႀကီးမားေသာ လီမုန္းတိုင္းျဖင့္ သင္၏ပူျပင္းေျခာက္သြိမႈကို စိုစြပ္ေသာ မိုးရာသီအျဖစ္ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္သည္ဟု တုန္႔ျပန္ျငင္းဆန္လိုက္၏။

၄င္းအျငင္းပြားမႈအနားမွ ႏြားေက်ာင္းသားတဦးသည္ ၀တ္႐ံုခ်ံဳထည္ထူထူတခု၀တ္လွ်က္ ျဖတ္လာ၏။ ထိုအခါ နီနတ္သားမွ “အေဆြလီနတ္သား သင္၏တန္ခိုးႀကီးမားေသာလီအားျဖင့္ ႏြားေက်ာင္းသားခ်ံဳထားေသာ ၀တ္႐ံုကို ခၽြတ္ပစ္ႏိုင္ပါမည္လား။ အကယ္၍ ၀တ္႐ံုကိုကြင္းလံုးကၽြတ္ မခၽြတ္ျပႏိုင္လွ်င္၊ အကၽြႏ္ုပ္ခၽြတ္ျပႏိုင္ပါ၏။” ဟု ၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာဆိုလိုက္၏။

“အေဆြနီနတ္သား အလြန္လြယ္လွပါ၏၊ ေစာင့္ၾကည္နီပါ” ဟုေျပာၿပီး လီနတ္သားသည္ သူ၏ပါးေဂ်ာင္တြင္းထဲက လီကိုအစြမ္းကုန္မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်မ္းလာ၏။ သူ၀တ္႐ံုထူထူအား တင္းက်ပ္ေအာင္း စည္း႐ံုထားလိုက္၏။ တျဖည္းျဖည္းျပင္းထန္စြာ လီတိုက္လာေသာအခါ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ လီကြယ္ရာေတာင္ေစာင္းနား၌ ကြယ္လွ်က္နားခိုနီ၏။ ၀တ္႐ံုကိုလည္း ကၽြတ္မထြက္ရေအာင္ တင္းက်ပ္စြာ ထပ္၀တ္ထားလိုက္၏။

“အေဆြ လီနတ္သား ေအတခါ အကၽြႏ္ုပ္အလွည္ျဖစ္ပါ၏။ ေစာင့္ၾကည့္နီပါ” ဟု ေျပာဆိုၿပီး နီနတ္သားသည္ သူ၏နီေရာင္ျခည္ကို တျဖည္းျဖည္းထုတ္လႊတ္လိုက္၏။ ႏြားေက်ာင္းသားလည္း တျဖည္းျဖည္းပူအိုက္လာ၏။ ထိုေနာက္ သူ၏ ခ်ံဳထည္၀တ္႐ံုကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး အရိပ္ေကာင္္းေသာ ကုဣိယ္ပင္ႀကီးေအာက္သို႔ ၀င္ထိုင္ လိုက္၏။

“ျမင္ယင့္လား အေဆြလီနတ္သား။ ႏြားေက်ာင္းသား ၀တ္႐ံုခၽြတ္လို႔ ကုဣိယ္ပင္ေအာက္ ၀င္ထိုင္နီရပါ၏။” ဟု ရယ္ေျပာလိုက္၏။

“ပူး……၀ူး……၀ူး…” လီနတ္သားသည္ သူ၏ပါးေဂ်ာင္တြင္းထဲမွလီကို မႈတ္လႊတ္လိုက္၏။

စိမ္းလမ္းေသာ၊ ရႊီ၀ါေရာင္သန္းစျပဳနီေသာ စပါးခင္းမ်ားသို႔ လွမ္းၾကည့္လွ်က္ “ အို…အလြန္လွပေသာ

၀ါကၽြတ္လရာသီ မဟုတ္ပါလား။” ႏြားေက်ာင္းသား တအံ့တၾသေျပာလိုက္မိ၏။

ႏုညံ့သိမ္ေမြ႔စြာ ဆြဲေဆာင္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးေပၚလစီျဖစ္၏။

Aesop fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik (Sweden)

ျပာပင္ႀကီးႏွင့္ လမံပင္မ်ား

ခက္မငါးျဖာႏွင့္အလြန္ျပည့္စံုေသာ ျပာပင္ႀကီးတပင္သည္ ျမစ္ကမ္းနားတခု၌ဟိ၏။ အရိပ္ေကာင္း၍ ျမစ္ေၾကာတေလွ်ာက္ လားလာၾကေသာခရီးသည္မ်ားအတြက္ နားခိုစရာဇရပ္သဖြယ္ျဖစ္နီ၏။ က်ီးငွက္မ်ားသည္လည္း တေသာင္းေသာင္းတဖ်ဖ် ခိုနားၾက၏။ အလြန္သာယာစဖြယ္ ျဖစ္လွ်က္ဟိ၏။

ထိုျပာပင္ႀကီးႏွင္မနီးမ၀ီး ျမစ္ကမ္းပါးဟိျပင္ျဖဴတခုမွာ လမံပင္မ်ားေပါက္ေရာက္နီၾက၏။ မိုးႀကီးလီျပင္းတိုက္လာတိုင္း လမံပင္မ်ားသည္ တခ်ဲခ်ဲ ၀မ္းနည္းႄကီြကြဲေသာ သာျခင္းသံျဖင့္

ၿမီးႀကီး၀ပ္လုမတတ္ ျဖစ္ၾကရကုန္၏။ ထို႔အျဖစ္အပ်က္ကို နိစိုင္ရက္ဆက္ျမင္တြိနီရေသာ ျပာပင္ႀကီးသည္ လမံပင္မ်ားအတြက္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ၏။

“အကၽြႏႈ္ပ္ကား အလြန္ကံေကာင္းေသာ သစ္ပင္တပင္ျဖစ္ရပါ၏။ မိုးဒါဏ္လီဒါဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံႏုိင္ပါ၏။ မိုးႀကီးလီျပင္တိုက္လာတိုင္း သာယာေသာသာျခင္းသံကိုရာ သီဆိုတတ္ပါ၏။ မည္သည့္မိုးႀကီးမုန္တိုင္းကမွ် အကၽြႏ္ႈပ္အားဒုကၡမပီးႏုိုင္ပါ။” ဟု ျပာပင္ႀကီးသည္ လမံပင္မ်ားအား မာနေထာင္၀င့္၀ါ၍ ေျပာလိုက္၏။
ျပာပင္ႀကီး၏ ၀င့္၀ါေသာစကားသံကို နားေထာင္နီယင္း လမံပင္မ်ားသည္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားလာၾက၏။ ေတာင္အရပ္မွ ေကာင္းခင္တခုလံုးညိဳမဲလွ်က္ မုန္တိုင္းတိုက္ရန္ အားယူနီ၏။ မိုးရိပ္ခဲႀကီးမ်ား တလိပ္လိပ္တက္လာၾက၏။ တိမ္တိုက္ႀကီးမ်ားၾကားမွ လွ်ပ္စစ္မ်ားျပနီ၏။ ျဖားရီမ်ား တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္လာ၏။ နီညိဳဳလာသည္ႏွင့္အမွ် မုန္တိုင္းသည္ျပင္းသထက္ျပင္းထန္လာ၏။ ႀကီးမားထြားက်စ္ေသာ ျပာပင္ႀကီးသည္ မတုန္မလႈပ္ မားမားရပ္လွ်က္ မုန္တိုင္ႀကီးအား ၾကံ့ၾကံ့ခံနီ၏။ သို႔ေသာ္ ညသန္းေခါင္ယံေရာက္ေသာအခါ မိုးသည္းထန္စြာရြာခ်သည့္ဒါဏ္၊ ျဖားရီတိုက္စားမႈဒါဏ္ႏွင့္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ လီမုန္တိုင္းဒါဏ္ေၾကာင့္ ျပာပင္ႀကီး၏အျမစ္မ်ား ကုတ္ခ်ိပ္မထားႏိုင္ဘဲ ျမစ္သို႔ဘုန္းဘုန္းလဲက်လားရလီ၏။

လီမုန္တိုင္းႀကီးၿငိမ္သက္လားေသာအခါ လမံပင္မ်ားသည္ သူ႐ို႕၏ တခ်ဲခ်ဲ၀မ္းနည္းႄကြီကြဲေသာ သာျခင္းကိုဆက္ဆိုလွ်က္ “အေဆြျပာပင္ႀကီး သင္ကားစစ္ယွံဳးေသာတိုက္ပြဲ၌ က်ဆံုးလားရေသာ စစ္သူႀကီးတဦးႏွင့္တူပါ၏။ စစ္ပြဲလည္းယွံဳး သင္လည္းဆံုးရပါ၏။” ဟု သနားေသာလီသံျဖင့္ ေျပာၾကလီ၏။

မိမိကိုယ္ကိုေဂါင္းမာသည္ဟု ယူဆမႈသည္ ႀကီးမားေသာအင္အားတခုအျဖစ္ျမင္ရေသာ္လည္း ဆံုးခန္းတိုင္ဖို႔ကား အလြန္ယွားပါးပါ၏။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသိမ္မြိေသာ နည္းပရိယာယ္သည္ ဆံုးခန္းတိုင္၍ က်ဆံုးမႈအလြန္နည္းပါး၏။

Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik

ပဇီပဇာမ်ားေသာဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီး

တရံေရာအခါ ဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီးတေကာင္သည္ ျမစ္ကမ္းပါးတခုသို႔ အစာရွာထြက္လာ၏။ သူသည္ျမစ္ကမ္းပါး၏ သဲခံုျပင္ထက္၌ ေက်ာက္႐ုပ္ထုတခုကဲ့သို႔ မတုန္မလႈပ္ရပ္လွ်က္ ငါးမ်ားျဖတ္လားျဖတ္လာၾကသည္ကုိ ေစာင့္နီလီ၏။ သူ၏ရွည္လွ်ားေသာႏွႈတ္သီးကို ငါးဖမ္းရန္အဆင္သင့္ပ်င္ဆင္ထား၏။ ျဖားရီအတက္ႏွင့္အတူ ငါးငယ္တအုပ္ဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီး ၿခီရင္းသို႔ေရာက္လာၾက၏။ “ငါးေခ်တိက အလြန္ငယ္၏။ တလုပ္စာေတာင္မျပည့္။” ဟု ထင္မွတ္ၿပီး မဖမ္းဘဲေစာင့္ၾကည့္နီ၏။

ျဖားရီျပည့္လာသည္ႏွင့္အတူ ငါးငယ္မ်ားသည္တအုပ္ၿပီးတအုပ္ ဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီးနားသို႔ ေရာက္လာ၏။ သို႔ေသာ္ ဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီးသည္ ငါးငယ္မ်ားကို အလြန္ငယ္သည္ဟု ယူဆၿပီး “အဆာေျပေတာင္ မလံုေလာက္” ဟု ေျပာလိုက္၏။ ငါးႀကီးႀကီးဖမ္းရန္ ဆက္၍ေစာင့္ေမွ်ာ္နီ၏။

ျဖားရီက်သည္ႏွင့္အမွ် ငါးငယ္မ်ား ဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီးနားနီေသာ ေသာင္ခံုမွ ရီနက္ရာျမစ္ေၾကာသို႔ တျဖည္းျဖည္း ထြက္လားၾကလီ၏။ တနားေလာက္ၾကာေသာအခါ ျဖားရီးလည္းခန္း ငါးငယ္မ်ားလည္းျမစ္ေၾကာသို႔ ေရာက္လားၾကကုန္၏။

ဗ်ိဳင္းျဖဴႀကီးသည္ တျဖည္းျဖည္းေဂါင္းခ်ဳပ္လာ၏ ေဒါႆထြက္၊ စိတ္တိုလာ၏။ ပဇီပဇာမ်ားေသာ ဗ်ိဳင္းျဖဴသည္ ငါးႀကီးဖမ္းဖို႔ေစာင့္မနီႏိုင္ဘဲ အနားဟိရာရီအိုင္ငယ္ထဲ၀ပ္နီေသာ ပင္လယ္ပင္ဇြပ္အား ေဒါင္းေျပာက္ေခ်ထင္၍ သူ၏ႏႈတ္သီးရွည္ျဖင့္ ေတာက္ဖမ္းလိုက္ေသာအခါ ႏႈတ္သီးက်ိဳးလုမတက္ နာၾကင္မႈကိုခံစားလိုက္ရ၏။ နာၾကင္မႈ၊ ၀မ္းညင္မႈႏွင့္အတူ သူ၏အသိုက္သို႔ပ်ံထြက္လားရလီ၏။

“ငယ္သည္ျဖစ္ေစ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ေရာက္လာေသာအခြင့္အလမ္းကို လက္မလႊတ္ပါႏွင့္”

Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik (Sweden)

ျခေသၤ့အုိနွင့္ယုန္သူငယ္

အယင့္အယင္ေခါက္ကခါ အလြန္အိုမင္းေသာ ျခေသၤ့အိုႀကီးတေကာင္သည္ ေက်ာက္ဂူေခါင္းတခုအတြင္း နီထိုင္၏။ ျခေသၤ့အိုႀကီး၏ၿခီလက္မ်ားသည္ တံုတံုယင္ယင္ျဖစ္လာ၏။ တျဖည္းျဖည္းဂ်ီသုဥ္းလာ၏။ သူသည္ သားရဲတရိစွၦာန္မ်ားအား ဖမ္းမစားႏိုင္၍ ၾကံဳလွီလာ၏။

ျခေသၤ့အိုႀကီးသည္ ေက်ာက္ဂူေခါင္းမွထြက္လွ်က္ သားေကာင္မ်ားအား သူအနားသို႔လာၾကရန္ ဖိတ္ေခၚလိုက္၏။ ‘အေဆြသားရဲတရိစွၦာန္အေပါင္း႐ို႕ အကၽြႏု္ပ္သည္ အလြန္အိုမင္းမစြမ္းေရာက္နီပါ၏။ တေယာက္တည္း ဤေက်ာက္ဂူေခါင္း၌ အထီးက်န္ဘ၀ျဖစ္နီရပါ၏။ အလာဘ၊ သလာဘေျပာဆိုရန္လည္း တစံုတေယာက္မွ မဟိပါ။ အကၽြႏု္ပ္တဘ၀လံုး တြိၾကံဳခရေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ၀တၳဳပံုျပင္မ်ားေျပာျပပါမည္။ လာေရာက္နားေထာင္ကတ္ပါ အေဆြသားရဲတရိစၦာန္အေပါင္း႐ို႕’ ဟုဖိတ္ေခၚလိုက္၏။

သားရဲတရိစၦာန္မ်ားသည္ သူ႐ို႔အားဖမ္းမစားႏိုင္ဟုထင္မွတ္ၿပီး ျခေသၤ့အိုႀကီး၏ဘ၀အတြိအၾကံဳ ၀တၳဳပံုျပင္္မ်ားနားေထာင္ရန္ စု႐ံုးေရာက္လာ၏။ ျခေသၤ့အိုႀကီးသည္ သူ၏၀တၳဳပံုျပင္မ်ားအား လာနားေထာင္ေသာ သားရဲတရိစၦာန္မ်ားအိပ္ေမာက်လာတိုင္း ဖမ္းယူစားေသာက္ေလ့ဟိ၏၊ သို႔ျဖင့္ သားရဲတရိစၦာန္မ်ား သူ၏ေက်ာက္ဂူတ၀ိုက္၌ တျဖည္းျဖည္းျပဳန္းတီးယွားပါးလာ၏။

တရက္နိေသာအခါ ယုန္သူငယ္တေကာင္သည္ ျခေသၤ့အိုႀကီးေက်ာက္ဂူနားသို႔ ေရာက္လာ၏။ သူသည္

မနီးမ၀ီးမွရပ္လွ်က္ ‘အေဆြျခေသၤ့အိုႀကီး ေကာင္းေကာင္း နီမေကာင္းျဖစ္နီေရလို႔ ၾကားရပါ၏။ ပဇာအေျခအေန ဟိပါေရလဲ။ သက္သာပါယင့္လား’ ဟု သတင္းစကားမီးလိုက္၏။

‘အေဆြယုန္သူငယ္ အနားကိုတိုးလာပါ။ အကၽြႏု္ပ္စကားက်ယ္က်ယ္ေျပာရန္ မစြမ္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္နီပါ၏။ မသီခင္ မွာစရာ၊ ေျပာစရာစကားမ်ားကို ေျပာျပထားခခ်င္ပါ၏။ အနားကပ္နားေထာင္ပါအေဆြ’ ဟု ျခေသၤ့အိုႀကီးက မာယာပရိယာယ္ဆင္လိုက္၏။

‘ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ သားရဲတရိစၦာန္ၿခီရာ၊ ၿခီသည္းမ်ားသည္ သင္၏လႈိင္ဂူေခါင္းထဲသို႔ ၀င္ၾကသည္ကို တြိရပါ၏။ သို႔ေသာ္ ၄င္းသားရဲတရိစၦာန္မ်ား၏ ျပန္ထြက္လာေသာ ၿခီရာ၊ ၿခီသည္းမ်ားကိုကား အကၽြႏု္ပ္မတြိရပါ။ ဤကား အလြန္ထူးဆန္းနီပါ၏ အေဆြျခေသၤႀကီး’ ဟု ေျပာဆိုၿပီး ယုန္သူငယ္သည္ ထိုေက်ာက္ဂူနားမွ ျပန္လွည့္ထြက္လားလီ၏။

သူတပါ႐ို႕၏ အတိတ္ကအမွားကို ပစၥဳပၸန္မွာ သင္၏ဘ၀အတြက္ အေရးႀကီးေသာ သခၤန္းစာအျဖစ္ သင္ယူမွတ္သားပါ။

Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

ၾကက္ဖက္ႀကီးႏွင့္ခဲ၀ါ

တရံေရာအခါ ႏြီရာသီညဇာျခင္းတခု၌ ၾကက္ဖက္ႀကီးတေကာင္သည္ သူ၏ေနာက္လိုက္ၾကက္မ်ားကို အိပ္တန္းတက္ရန္ ေဆာ္ၾသလိုက္၏။ ‘အေဆြ ၾကက္အေပါင္း႐ို႕ သစ္ဖ်ားတင္နီလံုးႀကီး၏ေရာင္ျခည္သည္ တျဖည္းျဖည္းညႇဳိးမွိန္လာ၏။ အႏၱရာယ္ဟူသမွ်ကို အကၽြႏု္ပ္ေစာင့္ေယွာက္ကာကြယ္ပီးပါမည္။ စိုးရိမ္ေၾကာင္းၾကကင္းမဲ့စြာ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ကတ္ပါစီ။’ ဟု အားပီးစကားေျပာဆိုလိုက္၏။

ၾကက္ဖက္ႀကီးသည္ သူ၏ေတာင္ဖံၾကား၌ေဂါင္းထိုးလွ်က္ အိပ္ေမာက်နီေသာ္လည္း သစ္ပင္ေအာက္သို႔ ခဲ၀ါတေကာင္ေရာက္လာသည္ကို သတိျပဳမိလိုက္၏။ ခဲ၀ါသည္ သစ္ပင္ထက္၌ ၾကက္ဖက္ႀကီးႏွင့္အတူ အိပ္ေပ်ာ္နီေသာၾကက္တအုပ္ကိုျမင္ရ၍ လွ်ာရည္ယိုနီ၏။

‘အေဆြ……ၾကက္ဖက္ႀကီး သတင္းေကာင္းတခုၾကားပါယင့္လား’ ဟု ခဲ၀ါမွ မီးလိုက္၏။

‘ပဇာသတင္းေကာင္းလဲ အေဆြခဲ၀ါ’ ဟု ၾကက္ဖက္ႀကီးက ျပန္မီး၏။

‘ျငိမ္းခ်မ္းေရး……အေဆြ……ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ တရိစၦာန္အားလံုး တဦးကိုတဦးလိုက္ဖမ္းျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ဖမ္းယူစားေသာက္ျခင္းမျပဳရ။ တရိစၦာန္အားလံုး ညီရင္းအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွစ္မ၊ မိတ္ေဆြခင္ပြန္းအျဖစ္ အီးခ်မ္းစြာနီထိုင္ရန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ရီြးထိုးလိုက္ၾကပါ၏။ အကၽြႏု္ပ္႐ို႕တရိစၦာန္ေလာကႀကီးသည္ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာ ဥယာဥ္တခုျဖစ္ပါ၏’ ဟု ခဲ၀ါမွယွင္းျပ၏။

‘အကယ္၍ သင္ေျပာစကားမွန္ပါက အလြန္၀မ္းေျမာက္ပါ၏အေဆြခဲ၀ါ။ အကၽြႏု္ပ္႐ို႕တရိစၦာန္အခ်င္းခ်င္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူသင့္ပါ၏’ ဟု ၾကက္ဖႀကီးမွ ျပန္ေျဖ၏။

‘အကၽြႏု္ပ္အတြက္ကား ဤနိသည္ ဘ၀တြင္အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးနိတနိျဖစ္ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင္း အေဆြၾကက္အေပါင္း႐ို႔အား လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုပါ၏။ အေဆြၾကက္ဖက္ႀကီး႐ို႔ ေအာက္သို႔ဆင္းလာကတ္ပါ။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ျဖင့္ မိတ္သဟာယပြဲလမ္းသဘင္က်င့္ပၾကရန္ မဂၤလာအခ်ိန္အခါျဖစ္ပါ၏’ ဟု ခဲ၀ါကလႈံ႔ေဆာ္လိုက္၏။

‘အကၽြႏု္ပ္လည္း အေဆြခဲ၀ါကဲ့သို႔ ထပ္တူထပ္မွ်ေပ်ာ္ရႊင္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ အကၽြႏု္ပ္႐ို႕က်င့္ပေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ႀကီးသို႔တက္ေရာက္ရန္ ရြာစြန္နားမွ ခြီးႏွစ္ေကာင္လည္းလာနီပါ၏။ ဤနိသည္လည္း သူ႐ို႕အတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးနိေကာင္းနိျမတ္ျဖစ္ပါလိမၼည္။’ ဟု ၾကက္ဖက္ႀကီးသည္ အ၀ီးသို႔လွမ္းၾကည့္၍ ျပန္ေျဖလိုက္၏။

ၾကက္ဖက္ႀကီးျပန္ေျဖေသာစကားကိုၾကားရေသာအခါ ခဲ၀ါသည္ နားရြက္ေထာင္လွ်က္ေၾကာက္ႀကီးသန္ဖက္ ထိုသစ္ပင္ေအာက္မွ ထြက္ၿပီးလားလီ၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

ေကသာရာဇာျခေသၤ့မင္းႏွင့္ႂကြက္သူငယ္

တရံေရာအခါ ေကသာရာဇာျခေသၤ့မင္းသည္ သစ္ပင္တပင္ေအာက္၌ အိပ္ေပ်ာ္နီစိုင္ ႂကြက္ငယ္တေကာင္သည္ ျခေသၤ့၏ႏွာေခါင္းထက္၌ ၿပီးလႊားကဇတ္နီ၏။ ျခေသၤ့မင္းသည္ ႐ုတ္တရက္ႏိုးက်လာေသာအခါ သူ၏ႏွာေခါင္းထက္၌ ၿပီးလႊားကဇတ္နီေသာ ႂကြက္ငယ္ကိုျမင္ရ၍ အလြန္ေဒါသထြက္လာၿပီး ႂကြက္ငယ္အား လက္ရဖမ္းလိုက္၏။

ႂကြက္ငယ္သည္ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္လား၏။ ‘အို……အေဆြ ေကသာရာဇာျခေသၤ့မင္ႀကီး အကၽြႏု္ပ္အား သနားေသာအားျဖင့္ မစားပါႏွင့္။ အကၽြႏု္ပ္အားျပန္လႊတ္ပီးပါ။ အေဆြ၏ႀကီးမားေသာေက်းဇူးကို တနိျပန္ဆပ္ပီးပါမည္။ အကၽြႏု္ပ္ သစၥာကတိျပဳပါ၏။’ ဟု ႂကြက္ငယ္မွဆို၏။

ေကသာရာဇာျခေသၤ့ႀကီးသည္ ခယ၀န္ခ်ေတာင္းပန္၍ အသနားခံနီေသာႂကြက္ငယ္အား ‘သင္၏သစၥာကတိ တည္ပါစီ။’ ဤကဲ့သို႔ေသာ အျပဳအမူမ်ိဳး ေနာင္ကိုမလုပ္ရန္ ႀကိမ္းေမာင္း၍ျပန္လႊတ္လိုက္၏။

တရက္ေသာအခါ ျခေသၤ့မင္းႀကီးသည္ အမဲလိုက္နီယင္း မုတ္ဆိုးေထာင္ထားေသာ သံနားပါတ္ကြန္လွ်ာ၌ က်လီ၏။ ျခေသၤ့သည္ ႐ံုးထြက္ရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔၍ အဆက္မျပတ္ဟိန္းေဟာက္နီ၏။ ထိုဟိန္းေဟာက္ေအာ္သံကိုၾကားရေသာႂကြက္ငယ္သည္ ေကသာရာဇာျခေသၤ့မင္းႀကီး အႏၱရာယ္ဆိုက္ေရာက္နီသည့္နီရာသို႔ အလွ်င္ျမန္စြာၿပီးလာ၏။ ‘အေဆြ…ျခေသၤ့မင္းႀကီး မစိုးရိမ္ပါႏွင့္။ အကၽြႏု္ပ္၏ထက္ျမက္ေသာသြားမ်ားျဖင့္ သံနားပါတ္ကြန္လွ်ာမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကိုက္ျဖတ္ပီးပါမည္’ ဟု ေျပာဆိုၿပီး ႂကြက္ငယ္သည္ ကြန္လွ်ာအား တကြင္းၿပီးတကြင္း ကိုက္ျဖတ္လိုက္၏။

ႂကြက္ငယ္၏ကူညီမူေၾကာင္း ႀကီးမားေသာအႏၱရာယ္သံနားပါတ္ကြန္လွ်ာမွ ေကသာရာဇာျခေသၤ့မင္းႀကီး လြတ္ေျမာက္ရလီ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျခေသၤ့သည္ ႂကြက္ငယ္အား အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြအျဖစ္ျပဳလွ်က္ ထိုေတာအုပ္ႀကီး၌ အတူတကြနီထိုင္ၾကလီ၏။

ငယ္ေသာ္ျငားလည္း ႀကီးမားေသာစြမ္းရည္ဟိပါ၏၊
မိတၱာတရားသည္ အင္အားထက္တန္ဘိုးႀကီးမားပါ၏။

Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

ခြီးသူငယ္ႏွင့္အမဲ႐ိုး

တရက္ေသာအခါ ခြီးေခ်တေကာင္သည္ သားသတ္ေရာင္းေသာဆိုင္နား၌ ဆိုင္သွ်င္သနားလာေအာင္ ပတံုးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ အ႐ိုးႂကြင္းက်န္မ်ားလႊင့္ပစ္ရန္ ေမွ်ာ္ဇပ္ခံနီ၏။ ခြီးေခ်အား ဆိုင္သွ်င္ျမင္ေသာအခါ ၀က္ၿခီေထာက္အ႐ိုးတေခ်ာင္း လွမ္း၀ဲပီးလိုက္၏။ ခြီးေခ်သည္ အလြန္ေပ်ာ္လား၏။ အမဲ႐ိုးကိုကိုက္ၿပီး ခြီးေခ်သည္ ပတံုးေထာင္လွ်က္ သားသတ္ေရာင္းဆိုင္နားမွ ၿပီးထြက္လာ၏။ အလြန္အရသာဟိေသာ အမဲ႐ိုးကို ခုႏွစ္ရက္တပါတ္စားေသာက္ရန္အတြက္ သိုေလွာင္ထားမည့္နီရာကို စိတ္ကူးယိုင္စိုင္းစားလာယင္း ေပါင္းကူးတန္းထားေခ်တခုကို ျဖတ္ေက်ာ္လာ၏။

ထိုတန္းထားေခ်ကိုျဖတ္ေက်ာ္နီစိုင္ ခြီးေခ်သည္ ရီျပင္ကိုတခ်က္လွမ္းၾကည္လိုက္၏၊ ထိုအခါ ႀကိဳင္နီေသာရီျပင္ထဲ၌ ခြီးႀကီးတေကာင္သည္ အမဲ႐ိုးႀကီးတေခ်ာင္းကိုကိုက္လွ်က္ ခြီးေခ်အား လွမ္းၾကည့္နီသည္ကိုတြိရ၏။ ခြီးေခ်သည္ အမဲ႐ိုးႀကီးကိုတြိလိုက္ရေသာအခါ သတင္းႏွစ္ပါတ္စာေလာက္ စားေသာက္ရမည္ဟု ေလာဘတတ္လာ၏။

ခြီးေခ်သည္ အမဲ႐ိုးႀကီးကို လွမ္းကိုက္ရန္ ႏွသြီးကိုဖြင့္လွ်က္ ရီထဲသို႔ခုန္ဆင္းလိုက္၏။ သူ၏ႏွသြီးမွ ျပဳတ္က်လားေသာအမဲ႐ိုးသည္ ရီထဲ၌ တျဖည္းျဖည္းျမဳတ္က်လားလီ၏။ ခြီးေခ်သည္ ခြီးႀကီးကိုက္ထားေသာ အမဲ႐ိုးႀကီးကိုလိုက္ရွာေသာ္လည္း မတြိသျဖင့္ သူ၏ပတံုးကိုၿခီႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ကုတ္လွ်က္ စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ အိမ္ျပန္လာလိုက္ရပါ၏။

လံုေလာက္ေသာအစားအစာသည္ စတုတီသာပြဲသဘင္ႀကီး၏ဟင္းလွ်ာထက္ျပည့္စံု၏။

Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာၾကီး)

၀င့္၀ါေသာဥေဒါင္းႏွင့္ၿဂိဳးၾကာငွက္ႀကီး

တရံေရာအခါ ေတာအုပ္ႀကီးတခုအတြင္း ဥေဒါင္းငွက္တေကာင္ဟိ၏။ ဥေဒါင္းသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အလြန္လွပေသာ တရိစၦာန္တေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ၌အလြန္လွပေသာ ေရာင္စံုပတံုးရွည္ႀကီး တခုဟိေၾကာင္း၊ သူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္ ေရာင္စံုမႊီးညႇင္းမ်ားျဖင့္ျပည့္လွ်ံနီေၾကာင္း၊ တျခားေသာငွက္မ်ားရွိ၌ နီထြက္တိုင္းဟန္ေရးျပလွ်က္ ၀င့္၀င့္၀ါ၀ါေျပာဆိုေလ့ဟိ၏။

တရက္နိေသာအခါ ၿဂိဳးၾကာငွက္ၾကီးတေကာင္သည္ ၄င္းေတာအုပ္ႀကီးထဲသို႔ အစာရွာဆင္းလာ၏။ ဥေဒါင္းသည္ ၿဂိဳးၾကာငွက္ႀကီးအနားသို႔ေရာက္လာၿပီး၊ သူ၏ေရာင္စံုပတံုးရွည္ႀကီးအားျဖန္႔ေထာင္လွ်က္ သူမည္မွ်လွပေၾကာင္း ျဖတ္လားျဖတ္လာႂကြား၀ါနီ၏။ သို႔ေသာ္ ၿဂိဳးၾကာငွက္ႀကီးသည္ ဥေဒါင္းအားလွည့္မၾကည့္ႏိုင္အား အစာလိုက္ရွာနီရ၏။

ထိုအခါ ဥေဒါင္းငွက္က ‘ေဟး ၿဂိဳးၾကာငွက္ ငါ့ကိုတခ်က္လွည့္ၾကည့္ဇမ္၊ ငါ့ေလာက္လွေရငွက္ကို သင္ျမင္ဖူးယင့္လား’ ဟုေျပာဆို၏။

ၿဂိဳးၾကာငွက္ႀကီးသည္ မၾကားေယာင္ေဆာင္၍ အစာကိုရာလိုက္ရွာနီ၏။ ၿဂိဳးၾကာငွက္ႀကီး မၾကားကြန္ေဆာင္နီသည္ကိုျမင္ေသာအခါ ဥေဒါင္းသည္အလြန္စိတ္ဆိုး၏။

‘ဇာေလာက္အ႐ုပ္ဆိုးေရငွက္လဲခ်င့္၊ ႏွသြီးနန္႔ဥေဂါင္းကလည္းမလိုက္ဖက္။ ၿခီေတာက္ကရွည္၊ အေရာင္ကျပာေဟာက္ေဟာက္၊ ေကာင္းေကာင္းအ႐ုပ္ဆိုးေရ’ ဟု ကဲ့ရဲ႕ေျပာဆိုလိုက္၏။

ကဲ့ရဲ႕သံၾကားေသာ္လည္း စကားတခြန္းမျပန္ဘဲ ၿဂိဳးၾကာငွက္ႀကီးသည္ မိမိဖမ္းမိေသာဖါးတေကာင္ကုိိ သူ၏လိုင္ေျခာင္းအစာအိမ္တြင္းထည့္သြင္းလွ်က္ ထပ်ံလား၏။ ထိုေနာက္ ၀င့္၀ါစြာဟန္ေရးျပနီေသာ ဥေဒါင္းထက္မွ တ၀ဲလည္လည္ပ်ံလွ်က္ ‘အေဆြဥေဒါင္း ပေဇာင္ပင္အ႐ုပ္ဆိုးေသာ္ျငားလည္း အကၽြႏု္ပ္သည္ကား မိုးသားတိမ္တိုက္ထိတိုင္ ပ်ံသန္းႏိုင္ပါ၏။ အေဆြကား အကၽြႏု္ပ္ကဲ့သို႔ ပ်ံသန္းႏိုင္ပါယင့္လား။’ ဟုေျပာဆိုလွ်က္ မိုးေကာင္းခင္ထက္သို႔ ပ်ံတက္လားလီ၏။

Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

က်ီးကန္းလိမၼာ

တရက္ေသာအခါ က်ီးကန္းတေကာင္သည္ ေပါင္မုန္႔ဖုတ္စက္႐ံုမွ ေပါင္မုန္႔တခ်ပ္ကိုက္ခ်ီလာ၏။ ၀မ္းသာ၀မ္း ေျမာက္စြာျဖင့္ ေပါင္မုန္႔စားရန္ သစ္ပင္တပင္ထက္၌ နားနီစိုင္၊ က်ီးကန္းနားနီေသာ သစ္ပင္ေအာက္သို႔ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ ေတာခြီးတေကာင္ ေရာက္လာ၏။ (အေဆြက်ီးကန္း သင္ကားအလြန္လွပ၏။ သင့္အသံလည္း ပ်ားရည္ကဲ့သို႔ သာယာခ်ိဳျမ၏။ ပဇာေၾကာင့္ သာျခင္းမဆိုပါသနည္း။ အေဆြ၏ သာယာခ်ိဳျမေသာ သာျခင္းသံကိုနာၾကားလို၍ အကၽြႏႈ္ပ္လာရျခင္းျဖစ္ပါ၏။) ဟုေျမႇာက္ပင့္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ က်ီးကန္းသည္ ေတာခြီး၏ေျမႇာက္ပင့္ေျပာဆိုမႈကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သေဘာေပါက္လိုက္၏။ လိမၼာပါးနပ္စြာျဖင့္ ေပါင္မုန္႔ကို ၿခီသည္းျဖင့္ကုတ္နင္းထားၿပီး သွ်ိန္ဒိုင္သာျခင္းကို စဆိုလိုက္၏။

ျပဳတ္မႏူံးမ်က္ႏွာျဖင့္ ေတာခြီးက (ယခုေခတ္က်ီးကန္း႐ို႕ ကလို႔လည္းေကာင္းေကာင္းေတာ္ေရဟု ေျပာၾက၏။ ပဇာေၾကာင္း မကပါသနည္း အေဆြက်ီးကန္း) ဟုမီးလိုက္၏။

က်ီးကန္းသည္ ေပါင္မုန္႔ကိုႏွသြီးႏွင့္ ျပန္ကိုက္ထားလိုက္ၿပီး ဒံုးယိမ္းအကျဖင့္ ကျပလိုက္၏။

(အယင့္အယင္ေခါက္က ေကာင္းေကာင္းလိမ္စားလို႔ေကာင္းေရလို႔ အဖိုးသွ်င္႐ို႕ေျပာၾက၏။ ယခုအခါကား က်ီးကန္း႐ို႕ေကာင္းေကာင္းလိမၼာလာၾက၏) ဟု ေျပာဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ ေတာထဲသို႔ ျပန္၀င္လားခလီ၏။

Aesop Fables
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)

က်ီးကန္းမိုက္

အခါတပါး၌ က်ီးကန္းတေကာင္သည္ ေပါင္မုန္႔ဖုတ္စက္႐ံုမွ ေပါင္မုန္႔တခ်ပ္ကိုက္ခ်ီလာ၏။ ၀မ္းသာ၀မ္းေျမာက္ စြာျဖင့္ ေပါင္မုန္႔စားရန္သစ္ပင္တပင္ထက္၌ နားနီစိုင္၊ က်ီးကန္းနားနီေသာ သစ္ပင္ေအာက္သို႔ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲေသာ ေတာခြီးတေကာင္ေရာက္လာ၏။ ‘အေဆြက်ီးကန္း သင္ကားအလြန္လွပ၏။ သင့္အသံလည္း ပ်ားရည္ကဲ့သို႔ သာယာခ်ိဳျမ၏။ ပဇါေၾကာင့္ သာျခင္းမဆိုပါသနည္း။ အေဆြ၏သာယာခ်ိဳျမေသာ သာျခင္းသံကို နာၾကားလို၍ အကၽြႏု္ပ္လာရျခင္းျဖစ္ပါ၏။‘ ဟု ေျမႇာက္ပင့္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ က်ီးကန္းသည္ ေတာခြီး၏ေျမႇာက္ ပင့္သံကိုၾကားရေသာအခါ အလြန္၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္လာ၏။ အလြန္ၾကည္ႏူးေက်နပ္လာ၏။ အားရပါးရ သာျခင္းဆိုရန္ ႏွသီြးကိုဖြင့္ဟလိုက္ေသာအခါ ကိုက္ထားေသာေပါင္မုန္႔သည္ ေအာက္သို႔ျပဳတ္က်လား၏။ ေတာခြီးသည္ျပဳတ္က်လာေသာ ေပါင္မုန္႔ကိုခုန္၍ဖမ္းကိုက္လွ်က္ ေတာထဲသို႔၀င္ၿပီးလားလီ၏။

ဘာသာျပန္

ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာၾကီး)