“အကယ္၍ နီရာေကာင္း၊ အလုပ္ေကာင္းရာရမည္ဆိုပါက အကၽြႏ္ုပ္ ညီေတာ္ေမာင္ႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါ၏” ဟု ၀ံပုလြယ္စိတ္၀င္စားစြာ ျပန္ေျဖလိုက္၏
“အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူလိုက္လတ္ပါ။ အကၽြႏ္ုပ္၏သခင္သည္ အလြန္စိတ္ေကာင္းပါ၏။ အစ္ကိုႀကီးရာ အကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ ႐ိုးသားစြာအလုပ္လုပ္လိုပါက အလြယ္တကူရႏိုင္ပါ၏” ဟု ပီယ၀ါစာစကားဆိုလိုက္၏။
၀ံပုလြယ္ႏွင့္ခြီးညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္ အလုပ္ေလွ်ာက္ရန္ ၿမိဳ႕ထက္သို႔တက္လာ၏။ လမ္းခုလပ္၌ ၀ံပုလြယ္သည္ ညီျဖစ္သူခြီးငယ္၏ လိုင္ပင္းကိုသတိထား စိုက္ၾကည့္မိ၏။ အမႊီးအမွ်င္မ်ားကၽြတ္က်လွ်က္ အနာဖီး၀ပ္၍ အသားပို႔တက္နီေသာဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္မ်ားကို တြိလိုက္ရေသာအခါ “ညီေတာ္ေမာင္၏ လိုင္ပင္းက ပဇာေၾကာင္း အနာဖီးတေသာေသာႏွင့္ အသားပို႔တက္နီရပါသနည္း” ဟု စံုစမ္းမီးျမန္းလိုက္၏။
“အို……အစ္ကိုႀကီး… ေအခ်င့္ကား တခုလည္းမဟုတ္ပါ။ အကၽြႏ္ုပ္၏ သခင္က အကၽြႏ္ုပ္အိပ္ရာ၀င္တိုင္း ႀကိဳးျဖင့္ခ်ိဳင္ေႏွာင္ထားရန္ လိုင္ပတ္စည္းထားေသာ အရွာျဖစ္ပါ၏။ မ်ားမၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္လည္း ယားက်ိက်ိအမာရြက္မ်ားကို ဆက္ခံခါနီးနီပါ၏။” ဟု ခြီးငယ္သည္ မရိတရိျပံဳးလွ်က္ ျပန္ေျဖလိုက္၏။
“ေအေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါ၏။ မစခင္ မဂၤလာဟိစြာျဖင့္ လမ္းခြဲလိုက္ကတ္ပါမည္ သခင္ႀကီးညီေတာ္ေမာင္” ဟုေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ ၀ံပုလြယ္သည္ လမ္းခြဲထြက္လားလီ၏။
၀ၿဖိဳးေသာေကၽြးကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အသက္ရွင္နီရျခင္းထက္ လြတ္လပ္စြာဘ၀ကို ႐ံုးကန္ရျခင္းက ပိုမြန္ျမတ္၏။
Aesop Fable
ဘာသာျပန္
ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)
Glada Hudik
No comments:
Post a Comment